ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
Στόν ὑπόγειο χῶρο τοῦ Ναοῦ μας , βρίσκεται τό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους.
Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος εἶναι μάρτυς τῆς ἐκκλησίας μας καί ἑορτάζεται στίς 10 Φεβρουαρίου. Στίς διάφορες πηγές τῆς ἐκκλησίας μας ἀναφέρεται καί ὡς Χαραλάμπης ἤ Χαραλάμπιος. Γεννήθηκε περίπου τό 90 μ.Χ. καί ἔζησε στή Μαγνησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὅπου ἦταν ἱερέας, ὁπότε προσφωνεῖται ὡς ἱερομάρτυς. Μαρτύρησε στόν διωγμό πού διέταξε ὁ αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης Σεπτίμιος Σεβῆρος, ἀπό τόν ἔπαρχο Λουκιανό. Ὅπως γράφει τό συναξάρι τοῦ ἁγίου, τό μαρτύριό του ἦταν νά γδαρθεῖ ζωντανός μέ τή συνεργεία τοῦ ἰδίου τοῦ ἐπάρχου, «οίκείαις χερσῖν». Μάλιστα δέ, ὄταν ἄπλωσε τά χέρια του ὁ ἔπαρχος πάνω στόν Ἅγιο αὐτά κοπῆκαν καί κρεμόντουσαν πάνω στό σῶμα τοῦ μάρτυρος. Τότε ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος προσευχήθηκε καί ἀποκατέστησε τήν ὑγεῖα τοῦ Λουκιανοῦ. Οἱ δήμιοί τοῦ Ἁγίου Πορφύριος καί Βάπτος καθῶς καί τρεῖς γυναῖκες που εἶδαν τά γεγονότα πίστεψαν στόν ἀληθινό Θεό καί ἀρνήθηκαν τά εἴδωλα. Ὁ ἔπαρχος ὅμως, ἄν καί εὐεργετήθηκε ἁπό τόν Ἅγιο, πού μέ τήν δέησή του ὁ Θεός τόν θεράπευσε, διέταξε νά τόν ἀποκεφαλίσουν, παραμένοντας δυστυχῶς στήν ἀπιστία του. Ἔτσι παρέδωσε ὁ Ἅγιος τήν ψυχή του στόν Θεό, σέ ἡλικία 113 ἐτῶν. Ὁ Ἅγιος τιμᾶται ὡς προστάτης τῶν πασχόντων ἀπό λοιμώσεις νόσους, καί κυρίως ἀπό πανώλη (πανοῦκλα).